Peter R de Vries : Dossier: Leo Rapmund

De 36-jarige Leo Rapmund uit Zeist komt op 18 mei 1974 om het leven tijdens een vechtpartij op de Shelltanker Capulonix in de Chinese Zee. Verschillende getuigen kunnen zien hoe de matroos bij een ruzie met een ander bemanningslid van het achterdek glijdt. Hij kan zich net vasthouden aan de dekrand. Maar de dader, Mike M., trapt opzettelijk net zo lang op de vingers van Rapmund dat die moet loslaten en in zee valt. Er volgt een urenlange zoekactie naar de matroos, maar hij wordt niet meer gevonden. Het kan niet anders dan dat hij verdronken is.

De zaak is eigenlijk direct opgelost: er zijn voldoende getuigen en de dader is bekend. Toch krijgt het recht niet zijn loop. Mike M., de moordenaar van Leo Rapmund, komt niet voor de rechter en zit geen dag in de gevangenis. Shell geeft hem zelfs een half jaarsalaris mee. De dader kan ongestraft zijn loopbaan elders in de koopvaardij voortzetten.

Ongeluk

De nabestaanden van Leo Rapmund worden in 1974 door Shell ingelicht dat hun zoon en broer aan boord van de olietanker Capulonix ‘werd vermist’. Decennialang gelooft de familie in een tragisch ongeluk of zelfs zelfmoord, want Rapmund verdween overdag op een spiegelgladde zee.

Totdat zich in 1995 een man meldt bij de familie van Leo. Deze man woont ook in Zeist en voer in 1974 als chef van Leo Rapmund mee met die fatale tocht van Japan naar de Perzische Golf in 1974. Na decennialang geworsteld te hebben of hij het wel zou doen, vertelt hij de familie nu het ware verhaal. Leo is helemaal niet per ongeluk van boord geraakt. En het was ook geen zelfmoord. Leo Rapmund is overboord gegooid, en Shell weet precies hoe het zit.

Pittige brief

Een aangetrouwde neef die jurist is, zijn vrouw en een bevriende advocaat worden midden jaren ‘90 ontboden door Shell. Ze hebben na rijp familieberaad een pittige brief geschreven aan de directie en eisen opheldering.

Het gesprek wat de familie van Leo voert met de directie en advocaat van Shell gaat helemaal niet over excuses, laat staan een schadevergoeding, zoals de nabestaanden verwachten. Shell voelt zich ten onrechte aangevallen en wil op geen enkele manier ingaan op de nieuw aangedragen feiten. Het gaat zelfs zover dat de advocaat van Shell zich hardop afvraagt wat de nabestaanden eigenlijk precies komen doen. Leo had immers geen vrouw en kinderen en onderhield dus niemand. Zodoende was er ook geen sprake van enige schade door het overlijden.

Het drietal gaat gedesillusioneerd naar huis. Afgeschrokken door de houding van Shell en het advocatenkantoor besluit men de zaak te laten rusten.

Doofpot

Eind 2008 ontvangen wij een e-mail van de dochter van een andere opvarende van de Capulonix. Ze schrijft dat haar vader al 34 jaar worstelt met zijn geweten. Volgens hem is alles door Shell in de doofpot gestopt. Hij heeft nooit over deze zaak gepraat, maar wil nu dat de waarheid eindelijk naar buiten komt. Deze man blijkt ooggetuige geweest te zijn van die fatale vechtpartij.

Dossier: Leo Rapmund

via peterrdevries.nl